Hikikomori to zjawisko społeczne, które tyczy się ludzi, głównie młodych, którzy dobrowolnie wycofują się z życia społecznego i izolują się od społeczeństwa. Słowo hikikomori pochodzi z japońskiego i oznacza uciekającego w samotność. Osoby cierpiące na to zaburzenie spędzają znacząca większość swojego czasu w zamknięciu w swoim pokoju, bez kontaktu z innymi ludźmi i rezygnując z aktywności społecznej.
Hikikomori to problem społeczny, który dotyczy głównie Japonii, niemniej jednak jest obecny także w innych państwach, w tym w Polsce. Według szacunków w Japonii mniej więcej 1,dwie miliona osób cierpi na to zaburzenie, a w Polsce liczba ta wynosi mniej więcej 100 tysięcy.
Przyczyny Hikikomori są różne i trudne. Na prawdę bardzo często wynikają z nacisku społecznego, stresu w szkole lub w pracy, problemów rodzinnych, braku perspektyw na przyszłość, poczucia osamotnienia i innych trudności emocjonalnych. Osoby dotknięte Hikikomori zazwyczaj nie poszukują pomocy i izolują się coraz bardziej.
Leczenie Hikikomori jest trudne i wymaga dużego zaangażowania ze strony specjalistów. W terapii wykorzystuje się różnorodne metody, w tym psychoterapię, farmakoterapię oraz interwencję rodzinno-terapeutyczną. Celem leczenia jest powrót do zwykłego życia społecznego i odzyskanie zdrowia psychicznego.
Warto zdawać sobie sprawę, że Hikikomori to choroba, która wymaga specjalistycznej pomocy. Jeśli zauważysz u siebie albo u kogoś z bliskich objawy tego zaburzenia, nie wahaj się poszukiwać pomocy u lekarza albo psychologa. Wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc w szybszym powrocie do zwyczajnego życia społecznego i uniknięciu poważnych konsekwencji zdrowotnych.
Polecana strona: Hikikomori: odizolowani od społeczeństwa – ukryte oblicze Japonii.